غزل
دلا در عشق تو صد دفترستم                               که صد دفتر ز کونین ازبرستم
منم آن بلبل گل ناشکفته                                    که آذر در ته خاکسترستم
دلم سوجه ز غصه وربریجه                                   جفای دوست را خواهان ترستم
مو آن عودم میان آتشستان                                که این نه آسمانها مجمرستم
شد از نیل غم و ماتم دلم خون                             بچهره خوشتر از نیلوفرستم
درین آلاله در کویش چو گلخن                             بداغ دل چو سوزان اخگرستم
نه زورستم که با دشمن ستیزم                             نه بهر دوستان سیم و زرستم
ز دوران گرچه پر بی جام عیشم                            ولی بی دوست خونین ساغرستم
چرم دایم درین مرز و درین کشت                         که مرغ خوگر باغ و برستم
منم طاهر که از عشق نکویان                               دلی لبریز خون اندر برستم