تقدیم به فراموش شده :

وقتی که انسان را از عرش به فرش خاکی کشاندند بر روی پیشانیش مهر فراموشی زدند. بهشت انسان را فراموش کرد... فرشته ها انسان را فراموش کردند...لحظه ها هم انسان را به فراموشی سپردند و انسان هر چه بیشتر به لحظه های فراموش شده  دل می سپرد بیشتر فراموش می شد...

فراموش شده ی عزیزم هیچگاه فراموشت نخواهم کرد... حتی اگر در طوفان لحظه ها غرق شوم.